Zelfmoord, zelfdoding, suïcide, euthanasie (omdat je toch afgeschreven staat), je wil niet meer hier zijn in het leven. Ik, Sandhya, ben van Indiase origine en daar is zelfmoord een optie als je ‘toch faalt’, net zoals in vele andere culturen. Soms zelfs nog erger heeft men het recht je als vrouw te vermoorden omdat je iets ‘fout’ deed.
Terugkomend op zelfmoord: ik heb het 1x geprobeerd en een paar keer erover nagedacht want het werd mij te veel en het was uitzichtloos. Vaak zegt de omgeving of vele therapeuten je erover heen te zetten. Hoe? Het is donker en uitzichtloos naar mijn beleving…
De eerste keer was ik 14 jaar oud en had weer een 1 gehad voor een dictee. Mijn ouders vroegen zich af wat er mis was met mij. Dankzij mijn kind hebben wij later ontdekt dat ik ook dyslexie heb, net als hij. School was a living hell, en ik had een traditionele familie. Feestje toch? Thuis en school waren niet ‘veilig’ en ik besloot met slaappillen er een einde te maken. Helaas wist ik niet dat er in dat busjes vitamientjes zaten. Ik werd wakker en ja ik was maar een lamlendig meisje, maar er werd niet eens geluisterd naar waarom…
Ik droomde van weglopen en een huis vinden. Toen ik weg kon om te studeren in Nederland zei ik meteen ja. Ik vond het wel erg mijn jongere broer achter te laten maar ik kon niet meer… Ik rondde mijn studie af met veel darkness, armoede, en alles dat erbij kwam kijken.
Ups-and-downs, het volgende dal kwam toen ik besloot te scheiden van mijn man. Ik had een goede baan en dacht ik ‘overleef’ het wel. 1 maand nadat ik weg was en ondergedoken zat werd ik ontslagen. Geen spaargeld, geen familie en na een scheiding minder vrienden. Ik heb bijna al mijn gouden sieraden verkocht en mijn ziel nog veel vaker. Ik zette mijn toen 4 jarige zoon in bed en viel iedere nacht dronken in slaap. I needed to escape life. Ook abortus gepleegd omdat ik zo naïef was te vallen voor een ‘player in een kerk’ en een relatie gehad met een porn addict. Ik zocht liefde waar er geen liefde was.
Maar het leven moest mij duwen naar iets groters, anders, beters. Als kind voelde ik al mijn handen warm worden, ik zag ‘geesten’. In de mijn zoektocht ben ik Reiki gaan studeren, Chakra therapy, Focusing en art therapy. Ik werd masseuse. Ik vond mijn antwoorden en verloor mijzelf ook weer.
De waarheid is een mens leert, verandert steeds. Velen zeggen dat het leeftijd is maar dat is niet alles. Het is ook een bewuste keuze beter te kiezen en te leven. Als iets niet werkt heb je 2 keuzes. Je verandert je eigen houding of je probeert het te veranderen. Natuurlijk hebben wij dingen die we niet kunnen veranderen. Ik heb dyslexie en kan tools als word correcter gebruiken en mensen mijn teksten laten nalezen maar dat verandert nooit dat mijn hersenen bepaalde dingen als mannelijke en vrouwelijke woorden niet kan vatten.
Ik heb nog steeds donkere dagen en zie het niet zitten. Wat ik geleerd heb is mezelf de ruimte te geven, mijn gevoelens zijn OK. Ik mag me zo voelen. Op de donkere dagen voel ik de diepte van mijn uitzichtloosheid. Zoek ik hulp in meditaties of vrienden of chocolade. Als therapeute ben ik niet perfect maar ook daarom help ik beter want perfectie is een droompje van suikerspinnen.